Ήταν η δεύτερη θητεία του Λάουντα στη McLaren, έχοντας επιστρέψει στη Formula 1 το 1982 έπειτα από την προσωρινή του αποχώρηση το 1979.
Το 1984, σε ηλικία 35 ετών, βρισκόταν αντιμέτωπος με μια νέα γενιά οδηγών νεότερων, ταχύτερων, πιο επιθετικών.
Ωστόσο, ο Λάουντα διέθετε κάτι ανεκτίμητο, εμπειρία, ψυχραιμία και μια μοναδική ικανότητα να διαβάζει τον αγώνα και να διαχειρίζεται το μονοθέσιό του με ακρίβεια ρολογιού.
Η McLaren MP4/2 με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα TAG-Porsche ήταν το μονοθέσιο που άφησε το στίγμα του στη σεζόν.
Οι δύο οδηγοί της ομάδας Λάουντα και Πρόστ κυριάρχησαν σε όλο το πρωτάθλημα, σημειώνοντας μαζί 12 νίκες σε 16 αγώνες.
Ο Πρόστ ήταν συνήθως ταχύτερος στις κατατακτήριες και είχε επτά νίκες, όμως ο Λάουντα επικράτησε με τη δική του "σιωπηλή δύναμη", πέντε νίκες, αλλά σχεδόν πάντα στους βαθμούς, με συνέπεια που άγγιζε την τελειότητα.
Η κορύφωση ήρθε στον τελευταίο αγώνα, στην Πορτογαλία, στο νέο τότε σιρκουί του Έστοριλ.
Ο Λάουντα ήξερε πως για να κατακτήσει τον τίτλο, έπρεπε να τερματίσει τουλάχιστον δεύτερος. Παρά τις δυσκολίες, κράτησε την ψυχραιμία του, πάλεψε με το μονοθέσιο και τερμάτισε πίσω από τον νικητή Πρόστ φτάνοντας στους 72 βαθμούς, έναντι 71.5 του Γάλλου.
Ήταν μια ιστορική νίκη του μυαλού επί της ταχύτητας, της εμπειρίας επί του ενθουσιασμού.
Ο τίτλος του 1984 δεν ήταν απλώς ένας αριθμός στο βιογραφικό του Λάουντα.
Ήταν η απόδειξη ότι ένας οδηγός που είχε επιστρέψει από το χείλος του θανάτου (μετά το φρικτό ατύχημα του 1976 στο Nürburgring) μπορούσε ακόμα να σταθεί στην κορυφή του κόσμου.
Ήταν η τελική επιβεβαίωση του μεγαλείου του, ενός ανθρώπου που δεν νίκησε μόνο με το γκάζι, αλλά με την ψυχή, την υπομονή και την τεράστια προσωπικότητα.
Ο Νίκι Λάουντα, το 1984, δεν κέρδισε απλώς ένα πρωτάθλημα.
Έγραψε ένα μάθημα ζωής, ότι η δύναμη του ανθρώπου βρίσκεται στην ικανότητα να επιβιώνει, να μαθαίνει και να εξελίσσεται.
Αυτός ήταν και πάντα θα είναι ο Λάουντα.
Comments